Na prochowickim cmentarzu komunalnych w środę w dniu czwartego listopada 2020r. odbył się pogrzeb st. ogn. w st. spocz. Wincentego Kołodziejskiego.
W cmentarnej kaplicy, przed ołtarzem na katafalku wystawiona została na urna i fotografia śp. Witka otoczona wieńcami i wiązankami kwiatów.
Mimo pandemii koronawirusa w pogrzebie licznie uczestniczyli emeryci i renciści pożarnictwa z legnickiego koła na czele z prezesem kol. Stanisławem Duszeńko, jak też członkowie zarządu oddziału wojewódzkiego ZEiRP RP we Wrocławiu. Byli też przełożeni służbowi z lat czynnej służby Zmarłego na czele z nadbryg. w st. spocz. Ryszardem Dąbrową – byłym komendantem wojewódzkim PSP w Legnicy. Na pogrzebie, strażaków Państwowej Straży Pożarnej reprezentował Pan mł. bryg. Marcin Swenderski – zastępca komendanta miejskiego w Legnicy.
Spore też było grono ludzi mass mediów, w tym dziennikarzy i fotoreporterów z byłego Tygodnika Zagłębia Miedziowego „KONKRETY”.
W kaplicy odprawiona została msza żałobna za śp. Witka przez ks. Patryka Zarzecznego - wikariusza miejscowej Parafii św. Jana Chrzciciel, który także wygłosił homilię.
W homilii ks. Patryk nawiązał do spraw życia i śmierci w duchu ewangelicznym oraz wskazał, że nie jest znany los duszy po śmierci. Zwrócił uwagę na znaczenie modlitwy i jej zbawczej roli, zwłaszcza za tych co odeszli z tego świata. Prosił również o modlitwę za śp. Wincentego.
Po mszy uformował się kondukt żałobny na miejsce pochówku.
W miejscu pochówku odbyły się dalsze ceremonie religijne nad otwartą mogiłą.
Ostatnie pożegnanie wygłosił st. bryg. w st. spocz. Henryk Bartłomiejczyk – wiceprezes zarządu oddziału wojewódzkiego ZEiRP RP we Wrocławiu.
Świętej pamięci st. ogn. w st. spocz. Witek Kołodziejski urodził się w dniu 19 września 1946 r. w Kaliszu, mieście o bogatej historii sięgającej czasów Cesarstwa Rzymskiego. Po ukończeniu „podstawówki” w Kaliszu, z rodziną w 1961 r. przenosi się do Legnicy, gdzie kontynuuje naukę w szkole zawodowej, zdobywając kwalifikacje z zakresu elektromechanika. Podejmuje pracę w wyuczonym zawodzie w legnickim zakładzie energetycznym i wówczas powołany zostaje do odbycia w latach 1964-66 zasadniczej służby wojskowej. Po wojsku, latem w 1967r., podjął pracę w Powiatowej Komendzie Straży Pożarnych w Legnicy, w podziale bojowych w miejscowej zawodowej straży pożarnej na stanowisku pomocnika roty.W międzyczasie podnosi swoje kwalifikacje zawodowe, najpierw korpusie szeregowych, a później w korpusie podoficerów pożarnictwa. Kończy szereg kursów specjalistycznych w tym radiomechaników pożarnictwa. W czasie czynnej służby zajmował szereg stanowisk podoficerskich w straży pożarnej w pionie operacyjno-szkoleniowym. Od 1970 roku pracuje na stanowiskach kierowania działaniami straży pożarnej, najpierw w Okręgowym Punkcje Alarmowo Dyspozycyjnym w Legnicy, a po utworzeniu w 1975r. Komendy Wojewódzkiej Straży Pożarnej pełni służbę dyspozytora Wojewódzkiego Stanowiska Kierowania.W okresie czynnej służby strażackiej dał się poznać, jako wzorowy funkcjonariusz pożarnictwa, wychowawca wielu roczników strażaków i dobry kolega. Za ofiarną i oddaną służbę pożarniczą i dla Ojczyzny został uhonorowany wieloma wyróżnieniami, odznaczeniami i nagrodami między innymi: Srebrnym Krzyżem Zasługi, Złotym, Srebrnym i Brązowym Medalem „Zasłużony dla Pożarnictwa”, Srebrną Odznaką „Zasłużony w Zwalczaniu Powodzi” i innymi.
Oprócz pożarnictwa, drugą pasją śp. Witka była fotografia. Przez całą służbę strażacką dokumentował na kliszach fotograficznych zdarzenia z życia ochrony przeciwpożarowej Zagłębia Miedziowego jak powodzie, pożary, katastrofy drogowe, a także święta strażackie, codzienne życie strażaków zawodowych i ochotników itd. Wielokrotnie w śp. Witek, jako fotoreporter, wyruszał na akcje prewencyjne zwłaszcza w okresach żniw czy dużej palności w lasach. Pokłosiem jego pasji do fotografowania są tysiące zdjęć które przedstawiają minione czasy i są obecnie ważnym materialnym świadectwem historii straży tamtych lat. Zdjęcia te znalazły się w dużym wymiarze w wydanej w 2012 r. monografii z okazji 160-lecia legnickiej straży pożarnej. Prawie przez cały okres pracy w straży, jak też po jej zakończeniu, był śp. Witek fotoreporterem legnickich czasopism i portali internetowych, gdzie zamieszczał swoje zdjęcia obejmujące wszystkie sfery życia Zagłębia Miedziowego, często też tematycznie związane z pożarnictwem. Związany był z Tygodnikiem „KONKRETY”, którego przez lata był etatowym fotoreporterem i dziennikarzem.W 1992 r. roku, po ponad 25 latach ciężkiej służby strażackiej, przechodzi na zaopatrzenie emerytalne ze stanowiska starszego ratownika. Dwa latach później, w województwie legnickim, tworzy się Związek Emerytów i Rencistów Pożarnictwa RP, skupiający byłych zawodowych strażaków. Aktywnie uczestniczy w powstawaniu struktur tego stowarzyszenia w Legnickiem, zostaje wybrany na pierwszego prezesa koła przy Komendzie Wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej w Legnicy. Później przez lata, aż po czas obecny, uczestniczył w życiu organizacyjnym legnickiego koła, dokumentując swoimi zdjęciami ważne wydarzenia.
Za działalność na rzecz strażackich emerytów Zarząd Główny uchwałą z dnia 26 czerwca 2020r. nadał śp. Witkowi Odznakę Honorową „ Zasłużony dla Związku Emerytów i Rencistów Pożarnictwa RP”.
Na zakończenie ceremonii pogrzebowej trębacz odegrał „Ciszę”, a uczestnicy złożyli wieńce, kwiaty i zapalili znicze pamięci m.in. delegacja strażaków PSP i legnickiego koła.
Składamy wyrazy serdecznego współczucia Żonie i Rodzinie naszego śp. Kolegi.
Żegnamy Cię Kolego Starszy Ogniomistrzu!
Część Twojej Pamięci !
Tekst: H. Bartłomiejczyk
Zdjęcia:, nr 1, 10-16 Arch. Koła Legnica, pozostałe B. Zuska
Dziękuję za liczny udział Braci Strażaków w ostatniej drodze mojego męża i piękne pożegnanie nad jego grobem... Ciężko żyć z myślą, że odszedł tak nagle i że już do nas nie wróci, ale dobre i ciepłe słowa, oraz praca fotoreporterska dają świadectwo, że zostanie w mojej i Waszej pamięci na długie lata...
OdpowiedzUsuńPogrążona w smutku
Halina Kołodziejska
Dziękuję Braciom Strażakom za piękne i ciepłe pożegnanie mojego męża, Wincentego...
OdpowiedzUsuńŚmierć przyszła nagle, tym bardziej trudno się z nią pogodzić...
Pogrążona w smutku żona
Halina Kołodziejska